Η φαντασία του Οκτώβρη

Τελευταία μέρα του Οκτώβρη σήμερα και τον αποχαιρετήσαμε  διαβάζοντας μία ιστορία.

     O Oκτώβρης  παιδί του φθινοπώρου και της βροχής επισκέπτεται κάθε μέρα τον παππού του τον χρόνο που είναι άρρωστος. Πονούν τα κόκαλα του παππού από την υγρασία και ο Οκτώβρης στενοχωριέται που τον βλέπει  έτσι και τότε δάκρυα κυλούν στα μαγούλα του, φέρνοντας την ψιχάλα στη γη. Καθισμένος πάνω σε ένα συννεφένιο σκαμνί κάνει παρέα στον παππού του   που κάθεται στην συννεφένια του πολυθρόνα του. Προσπαθεί να τον βοηθήσει . Θέλει να διώξει την μάγισσα Υγρασία και τον μάγο Πόνο που ταλαιπωρούν τον αγαπημένο του παππού..

     Ο μόνος τρόπος για να φύγουν, όπως του λέει ο παππούς του, είναι να έρθει ο θείος του το καλοκαίρι. Έτσι,  όταν ο Οκτώβρης έγινε 26 ημερών, ήρθε για λίγες μέρες το καλοκαίρι πάνω σε ένα άλογο και με το δόρυ του έδιωξε την υγρασία και διέλυσε τον πόνο, κάνοντας να ανθίσουν και πολύχρωμα χρυσάνθεμα πάνω στη γη.

    Όταν ο Οκτώβρης  έγινε ολόκληρος μήνας (31 ημερών), ζήτησε την άδεια από τον πατέρα του να πάει ταξίδι μαζί με τον καβαλάρη θείο του για να ταξιδέψει σε άγνωστα μέρη και έτσι έφυγε.

   Μια μικρή περίληψη της ιστορίες    «Η Φαντασία του Οκτώβρη »από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου «Τα παιδιά του Φθινοπώρου»  μέσα από την οποία μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα χαρακτηριστικά για τον μήνα Οκτώβρη. ( Συννεφιασμένος ουρανός, οι πρώτες βροχούλες, το " μικρό καλοκαιράκι" που έρχεται μαζί με τον 'Αι Δημήτριο, τα χρυσάνθεμα που ανθίζουν).

Το βιβλίο της σειράς

Αφού διαβάσαμε και συζητήσαμε την ιστορία μερικά παιδιά έκαναν τη ζωγραφιά τους γι αυτήν.

Ο θείος του Οκτώβρη, το καλοκαίρι, πάνω στο άλογό του, παίρνει τον παίρνει μαζί του και φεύγουν.

Ο παππούς χρόνος και η συννεφένια του πολυθρόνα

Ο θείος καβάλα στο άλογο

Οι ψιχάλες βροχές του φθινοπώρου, ο ερχομός του θείου που κάνει τα χρυσάνθεμα να ανθίσουν